کد مطلب:31705 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا خدا يكي را فقير و بيسواد و خشن و يكي را پولدار و باسواد و خوشگل و نتيجتاً خوب خلق ميكند؟

عدل خداوند عبارت است از فيض عام و بخشش گسترده در مورد همه موجوداتي كه امكان هستي يا كمال در هستي دارند، بدون هيچگونه امساك يا تبعيضي. پس اين همه تبعيض و نابرابري در جهان براي چيست؟ چرا يكي زشت و ديگري زيباست؟ يكي غني و ديگري فقير است؟ يكي كامل، يكي ناقص است؟

آنچه در نظام خلقت وجود دارد تفاوت است، نه تبعيض و آنچه مذموم است تبعيض است نه تفاوت. لازمه عدل الهي اين نيست كه همه انسانها مساوي و برابر باشند، مثلاً لازمه عدالت يك معلم اين نيست كه به همه دانشجويان نمره بيست بدهد، چه كوشا و چه تنبل را بطور يكسان تشويق يا تنبيه كند. معلم عادل آن است كه به هر دانشجويي به اندازه كوشش، لياقت و استحقاقش نمره بدهد. پس وجود تفاوت و نه تبعيض در عالم، جلوهاي از كمال عالم است، چنانكه زيبايي يك تابلوي نقاشي به اين است كه نقاش به بهترين شكل ممكن در آن رنگها را بكار ببرد.

از طرف ديگر بايد توجه داشت كه موجودات در نظام عالم، اشيايي گسسته و كاملاً جدا از يكديگر نيستند، بلكه بايد موجودات هستي را به عنوان اعضاي يك نظام واحد در نظر آورد كه هر عضو در مرتبه و جايگاه خود، مانند اجزاء يك كارخانه يا ساختمان داراي كمال و اهميت است.

جهان چون چشم و خط و خال و ابرو است

كه هر چيزي به جاي خويش نيكوست



زيبايي و كمال عالم هستي نيز همين مطلب است، بنابراين زشتتر و ناقصترين به زعم ما، در مرتبه وجودي خود داراي كمالات و استعدادهاي بالقوه و بالفعل فراواني هستند كه بهرهوري صحيح از آنها همه آن زشتيها و نقص و فقرها را خواهد پوشاند.

در اينجا بايد به اين مهم اشاره كرد كه نظام جهان نظام علت و معلول و اسباب و مسبّبات است و تحقق هر چيزي در پي علل و شرايطش ضروري است و كوچكترين تغيير در آن كل نظام هستي را تحت تأثير قرار خواهد داد. از اين جهت، انسان بگونهاي آفريده شده است كه اراده او بتواند در نظام هستي دخيل باشد يعني انسان خود منشأ زشتيها نقصها و شرور گردد و يا منشأ خيرات و كمالات كثير براي خود و جامعه باشد. با اين حال منشأ شرور و خيرات هميشه اراده آدمي نيست بلكه علل طبيعي و خارجي نيز به مقتضاي سنت الهي ميتوانند، موجب خيرات و شرور ظاهري گردند. با توجه به منابع اسلامي يكي از علل شرور طبيعي اين است كه خداوند نظام مادي را چنان قرار داده تا آدمي با قرار گرفتن در آن مدام در امتحان و آزمايش باشد و خود را محك بزند. آيا در سير الي الله قرار داد يا از آن مسير خارج شده است؟ البته نبايد فراموش كرد كه در اسلام نعمتها و خوشيها نيز وسيله امتحان الهي هستند و اين منحصر در شرور و بلايا نيست.

رنج، گنج آمد كه رحمتها در اوست

مغز تازه شد چو بخراشيد پوست

اين از آن آمد كه حق را بيگمان

هر كه بشناسد بود دايم بر آن



حال اگر اين سؤوال پيش آيد كه آزمون و امتحان براي چيست؟ بايد گفت كه آزمون داراي پيامدهاي مطلوب فراواني همچون، بيداري از خواب غفلت، اخلاص، خضوع و ... در پي دارد كه توضيح آنها از حوصله اين نوشتار خارج است.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

www.Nahad.net